Ελάτε να φάμε στης Ιοκάστης

Το ΔΣ του Συλλόγου είναι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει  την πραγματοποίηση της θεατρικής παράστασης του ΦΟΜ «Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης »  το Σάββατο 28-5-2011 στο δημοτικό θέατρο Μυτιλήνης, για τους εργαζόμενους στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης.Η ώρα προσέλευσης θα είναι 7-7.25μμ και η έναρξη της παράστασης 7.30μμ ακριβώς.Η είσοδος για κάθε μέλος του συλλόγου θα είναι δωρεάν.

Λίγα λόγια για την παράσταση

Η κωμωδία του Άκη Δήμου, θυμίζει παλιό ασπρόμαυρο ελληνικό κινηματογράφο, υπόσχεται στους θεατές άφθονο γέλιο, με κεντρική ηρωίδα τη μητέρα Ιοκάστη Παπαδάμου και ένα γαϊτανάκι από επιχειρηματικές ίντριγκες, οικογενειακά μυστικά και ψέματα και ανελέητη σάτιρα της νεοελληνικής αστικής οικογένειας.

Ένα έργο για ένα δείπνο όπου κανείς δεν τρώει, γιατί κανείς δε μπορεί να καταλάβει ποιος είναι και πού βρίσκεται, όπως όλοι μας. Ποια είναι η οικογένεια, ποια είναι η δουλειά μας, ποια είναι τα αισθήματά μας, ποια τα οικονομικά μας, ποια είναι η πατρίδα μας.

Το έργο διαδραματίζεται σε οροφοδιαμέρισμα πέμπτου ορόφου. Κάποιας Δευτέρας απόγευμα μέχρι το ξημέρωμα της Τρίτης.

Οι Συντελεστές της παράστασης

Σκηνοθεσία, φωτισμοί, κοστούμια : Αντρεάς Σεφτελής
Σκηνικά: Κλαίρη Φραγκουλάκη
Πιάνο: Νίκος Τσαμαΐδης
Γραφιστικά και δημιουργικό σκηνικών, αφίσας και εξωφύλλου προγράμματος: Ελισάβετ Κελίδου
Γραφίστρια - φροντιστήριο: Μαριλένα Σεφτελή
Τα πρόσωπα του έργου:
Ιοκάστη Παπαδάμου: Αγγελική Πολιτάκη
Μανάβης: Δημήτρης Καμπάς
Βοηθός Μανάβη: Μαριλένα Σεφτελή
Γιούρι, ο Εσθονός υπηρέτης: Ευάγγελος Φραγκουλάκης
Ρωμύλος Παπαδάμου ο (νεκρός) σύζυγος: Αντώνης Μυλωνάκης
Κάτια Παπαδάμου, η κόρη: Αφροδίτη Καντσά
Κοσμάς Λεοντίδης, ο συνεταίρος και οικογενειακός φίλος: Μάριος Σπανός
Στέφανος Παπαδάμος, ο γιος: Δημήτρης Δαστερίδης
Νάντια, η Ρωσίδα (;) guest star: Ματίνα Κυριάκου

Κριτική της Παράστασης

 (από την εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ)

  Στις 19 Μαρτίου ημέρα Σάββατο είχα δύο προσκλήσεις. Η μία για τον Παπάδο, τιμητική εκδήλωση για το Έτος Ελύτη, και η άλλη από το ΦΟΜ για να παρακολουθήσω το θεατρικό έργο «Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης», του Άκη Δήμου. Προτίμησα να παρακολουθήσω το θέατρο και δε μετάνιωσα καθόλου.
Αντιθέτως, έφυγα από το Δημοτικό Θέατρο με ένα αίσθημα ευφροσύνης και υπερηφάνειας για τον τόπο μου, ο οποίος μπορεί να μην ψηφίζει τα δημιουργικά πρόσωπα στους διαφόρους φορείς και αυτοδιοικήσεις, αλλά στον πολιτισμό διαθέτει τα παιδιά τού ΦΟΜ που με το έργο και την αξιοσύνη τους έκαναν γνωστό το νησί ανά την Ελλάδα και την Ευρώπη. Γεμάτο το Δημοτικό Θέατρο από ανθρώπους πάσης ηλικίας, παιδείας, επαγγέλματος και κοινωνικής τάξεως.
Η ομάδα τού ΦΟΜ κατάφερε όλο αυτό το ετερόκλητο πλήθος να το ενώσει με την τέχνη της και το μπρίο της.
Ήταν μία κωμωδία που συγκέρασε κοινωνικές σύγχρονες καταστάσεις, ηθογραφικά ενίοτε στοιχεία, αριστοφανικά «φαινόμενα», σε μία ρέουσα σκηνοθεσία χωρίς χρονικά χάσματα.
Η διακριτική μουσική του πιανίστα βοηθούσε ν’ αναδειχθεί και κατανοηθεί η υποκριτική ικανότητα των ηθοποιών.
Τα σκηνικά σταθερά, αφού η υπόθεση διαδραματιζόταν στον ίδιο χώρο.
Μου άρεσαν, ιδιαίτερα τα κοστούμια και η ευρηματική παρουσία του «νεκρού» άντρα. Θαυμάσια η Ιοκάστη, ο υπηρέτης Γιούρι και η Αφροδίτη Καντσά.
Επειδή, όμως, ένα θεατρικό έργο κρίνεται από το σύνολο της προσφοράς των συντελεστών και όχι από τον πρωταγωνιστικό ρόλο δύο - τριών ανθρώπων, πρέπει να πω ότι ο καθένας στο ρόλο του υπήρξε πρωταγωνιστής.